Ég for í bío í gær með Stinu og Sæu. Þökk sé Grænum Biódögum í Háskólabíó.
Áhugaverðar myndir, ekki bara þetta venjulega Hollywood stuff.
Við sáum óscarsverðlaunamyndina Man on Wire. Um Phillipe Petit, línugöngukarlinn, sem gekk á línu milli turnana tvo í New York (blessuð sé minning þeirra)

Undarleg mynd um undarlegan mann. Hann fékk þessa áráttu í hausinn sem krakki að hann ætlaði að gera þetta. Þá var ekki einu sinni búið að byggja turnana.
Það þurfti að skipuleggja atburðinn eins og um meiriháttar bankarán var að ræða. Að koma tonn af græjum óséð upp í báða turnana, strekkja vírinn eftir allra eðlisfræðilegum reglum og leggja svo lífið að veði.

Þetta er sjálfhverfasta manneskja sem ég hef séð.
Enda sátu vinir hans eftir með sárt ennið þegar giggið var afstaðið.
But it was a beautiful heist

I went to the movies yesterday. For the second day in a row. That happens once every ten years or so.
I went with Kristín and we saw the German movie Die Welle.
Based on a true story I believe.
About an experiment made in a German High School. I teacher wanted to teach his students about autocracy by staging an example.
His students, heirs of the Third Reich, believed that autocracy was unthinkable in their modern world. But he managed in the span of one project-week to create a full-blown autocratic group: Die Welle.
An interesting experiment with a dramatic conclution.
You cannot fuck with peoples feelings and social patterns without doing some damage.

A provoking movie.
And you have to ask yourself, is this a German thing? This need to march in line.
I do not see it happening i Iceland. Icelanders being so aggressively individualistic.

Ég for í bío í gær, sem er ekki á frásögum færandi ..
en ég ætla samt að færa það í frásögu.