Ég átti afmæli á föstudaginn. Ég fékk margar góðar kveðjur, aðallega sms-kveðjur frá vinum og vandamönnum. Ég á góða vini. Sjálf á ég heimsmetið í að gleyma afmælisdaga, ég skammast mín. En vinir mínir hefna sín ekki með því að gleyma mér.
Erika og Birgitte buðu mér út í hádeginu á Fylgifiska. Ég fékk mér æðislegan steinbít. Ég elska fisk.

Síðan var meiningin að bjóða fjölskylduna út að borða um kvöldið. Við ræddum um hvert við ættum að fara og datt í hug að fara og fá okkur steik á Argentínu. En til öryggis bar ég málið undir Jónsa. Ég treysti hans dómgreind í flestum málum. Nja, sagði hann, þið skulið allavega ekki fara á Argentínu og borða steik (!). Farið þið heldur á nýja staðinn hennar Hrefnu, dóttir hans Jóa. Það er heitasta staðurinn í bænum núna.
Ég ákvað að taka sjensinn. Þar var laust borð klukkan 18.00 eða 23.00. Greinilega vinsæll staður. Við ákváðum að fara kl 18.00 og vorum fyrstu gestirnir.

Um leið og við stungum nefið inn fundum við á lyktinni að þetta var öðruvísi staður. Við sáum það líka. “Þetta gæti alveg eins verið í New York,” sagði Dagný og það var rétt hjá henni.
Allt á staðnum var sérhannað, ekkert tilviljanakennt. Stíllinn var japanskur en úr íslensku hráefni. Handriðið var þakið fiskroði. Þjónustan var án samanburðar sú besta sem ég hef fengið á íslandi og þó víðar væri leitað. Yfirþjónninn hjálplegur og framreiðslumenn fljótir og akkúrat í réttir tóntegund.
Ég fékk fordrykk og hvítvín sem var fullkomið.

Við létum sannfærast um að panta svokallað Taste Menu. Þá fengum við fjóra forrétti, fjóra aðalrétti og eftirrétti á borðið svo allir gætu bragðað á sitt litið af hverju.
Þetta var allt í senn, máltíð, listsýning, skemmtiatriði, gestaþraut og gambling. Míkið fyrir peninginn.

Maturinn var borinn fram á einstaklega fallegan og frumlegan máta. Svo frumlegan að það þurfti heilmikið hyggjuvit til að fatta hvernig átti að leggja sér hann til munns. En þjónarnir góðu voru aldrei langt undan.

Fyrst fengum við sesambrauð og marineraðir baunabelgi. Við horfðum hvert á annað.
Síðan fengum við norskan kóngakrabba sem var ljúfengur. Þar sem koma þessa krabba frá Rússlandi er mikið umhverfisslys meðfram Noregsströndum borðaði ég hann með bestu lyst.
Síðan kom djúpsteiktur krabbi, smokkfiskur, lynghænuleggir í barbecue, lynghænubringur, salat, sushi, skötuselskinnar, skötuselur með geitarosti, grillaður lax með djúpsteiktum risotto, lambakótilettur með banankartöflumús. Fyrsta skiptið sem ég borðaði kartöflumús með pinnum. Allt var borið fram með frumlegum sósum og meðlæti.
Eftirréttirnir voru ekki síðri: súkkulaðibaka með grilluðum marshmallows, drekaávöxtur, jarðaber, brómber, ástaraldin, kiwi og lychee, þrenns konar sorbet: mandarínu, lychee og kókós og kórónan á verkinu: hunangsfrauð með mango. Eitthvað það best sem ég hef smakkað.
Upp úr stóð vínið, kóngakrabbinn og hunangsfrauðið. En allt var ljúffengt.
Verst að eiga afmæli bara einu sinni á ári.